Sebuah artikel blog oleh Nurfarhani Abdul, yang juga dikenali sebagai Hani, seorang pengamal hak kanak-kanak yang bersemangat dari Landskap Sabah, Malaysia. Hani telah memimpin pembangunan pendekatan berpusatkan kanak-kanak dalam landskap perladangan, menjadi tenaga utama di sebalik misi Earthworm Foundation untuk meletakkan hak asasi manusia sebagai teras transformasi lestari dalam sektor minyak sawit.
Bekerja di Earthworm Foundation bukan sekadar pekerjaan, ia adalah satu perjalanan mendengar, belajar, dan berdiri bersama komuniti perladangan yang sering tidak didengari suaranya, sambil berinteraksi secara langsung dengan syarikat perladangan kelapa sawit untuk mendorong perubahan.
Peranan saya sebagai Ketua Projek bagi Program Kanak-Kanak di Ladang adalah tentang membina jambatan antara perniagaan dan hak asasi manusia, memastikan bahawa kelestarian merangkumi perlindungan hak dan kesejahteraan kanak-kanak yang tinggal di ladang kelapa sawit.
Di Semenanjung Malaysia, kanak-kanak pekerja asing jarang ditemui di ladang kerana peraturan yang lebih ketat menghalang keluarga daripada menemani pekerja. Namun, di Sabah, keadaannya berbeza. Ramai pekerja migran di Malaysia datang dari negara seperti Indonesia dan Filipina, dan anak-anak mereka berhijrah bersama ibu bapa, kadangkala melalui saluran rasmi, kadangkala secara tidak teratur, malah ada yang dilahirkan di Sabah.
Kewujudan kanak-kanak yang tinggal di ladang kelapa sawit di Sabah adalah sesuatu yang diketahui umum. Kanak-kanak ini dibentuk oleh halangan yang tidak kelihatan seperti kemiskinan, status migrasi, dan warisan sistem yang sering mengabaikan mereka.
Sebahagian daripada mereka mengangkat baldi sebelum sempat memegang buku, dan ada yang membesar tanpa sijil kelahiran, menjadikan mereka tidak kelihatan kepada institusi yang sepatutnya melindungi mereka, selalunya akibat kurang kesedaran. Realiti ini menyakitkan, namun ia menjadi peringatan yang kuat tentang mengapa kerja kami penting dan bagaimana perubahan bermakna bermula dengan mengakui halangan yang dihadapi kanak-kanak untuk mendapatkan hak mereka.
Melalui Program Kanak-Kanak di Ladang Earthworm, saya telah berusaha untuk mengintegrasikan pendekatan berpusatkan kanak-kanak ke dalam dasar dan operasi syarikat, sama ada melalui penilaian risiko kanak-kanak, latihan pembangunan kapasiti, atau dialog penyertaan bersama pekerja dan keluarga. Usaha ini adalah tentang mengubah cara berfikir supaya perlindungan kanak-kanak menjadi sebahagian daripada maksud sebenar kelestarian.
Di Earthworm, saya belajar bahawa kerja hak asasi manusia bukan sekadar pematuhan, ia adalah tentang empati. Ia tentang melihat kanak-kanak di sebalik statistik, dan komuniti di sebalik rantaian bekalan. Ia tentang mempercayai bahawa ladang boleh menjadi tempat pertumbuhan bukan sahaja untuk tanaman, tetapi juga untuk masa depan kanak-kanak. Terdapat perbezaan yang jelas antara menubuhkan Pusat Pembelajaran Komuniti (CLC) semata-mata untuk memenuhi keperluan Pensijilan Minyak Sawit Mampan Malaysia (MSPO) dan mewujudkan ruang yang benar-benar selamat dan menyokong kanak-kanak. Saya telah melihat bagaimana peralihan ini, daripada kewajipan kepada empati, boleh mengubah sebuah kemudahan asas menjadi persekitaran yang memupuk bukan sahaja perkembangan kanak-kanak, tetapi juga keyakinan dan maruah komuniti.
Salah satu aspek paling bermakna dalam kerja saya ialah membantu syarikat memahami bahawa perlindungan kanak-kanak adalah satu tanggungjawab yang mengukuhkan kredibiliti dan daya tahan perniagaan jangka panjang mereka. Apabila pengurus ladang mula bertanya bagaimana operasi mereka mempengaruhi akses kanak-kanak kepada pendidikan, atau apabila pekerja berasa disokong untuk menyuarakan kebimbangan tentang anak-anak mereka, saya melihat benih transformasi mula bercambah.
Bersama pasukan saya dan syarikat-syarikat yang kami bekerjasama, saya telah menjalankan latihan pembangunan kapasiti untuk syarikat perladangan menggunakan Child Risk Assessment Framework (CRAF) Toolkit, serta memberikan latihan perlindungan kanak-kanak kepada pembekal minyak sawit. Sesi-sesi ini, selain menjadi peluang untuk berkongsi pengetahuan, adalah tentang membentuk semula perspektif dalam industri di mana realiti kehidupan kanak-kanak sering tidak kelihatan. Ia mencetuskan perbualan penting mengenai akses kepada pendidikan, perumahan yang selamat, dan tanggungjawab syarikat untuk mencegah buruh kanak-kanak.
Memimpin Program Pembangunan Kapasiti CRAF telah menjadi pengalaman yang sangat bermakna bagi saya. Melalui program ini, saya melihat betapa transformasinya apabila sesebuah syarikat memilih untuk melangkaui pematuhan semata-mata dan melabur dalam kesejahteraan pekerja serta keluarga mereka. Program kami merangkumi komponen penilaian kendiri, tetapi syarikat yang mengambil bahagian menunjukkan bahawa komitmen mereka melangkaui sekadar latihan prosedur.
Apa yang paling menonjol ialah sokongan tulus daripada pihak pengurusan ladang; mereka bukan sahaja menyediakan ruang dan sumber, tetapi juga menunjukkan komitmen penuh dengan menubuhkan Jawatankuasa CRAF dan melantik kakitangan khusus untuk memimpin usaha dalaman. Tahap pemilikan ini menandakan peralihan daripada penyertaan pasif kepada kepimpinan aktif.
Dasar adalah penting, tetapi perubahan sebenar tidak berlaku hanya kerana dasar wujud di atas kertas. Ia berlaku apabila nilai-nilai dasar dihayati, dimiliki, dan dilaksanakan dengan niat. Saya telah melihat bagaimana kepimpinan yang komited boleh mengubah budaya dan amalan tempat kerja. Bukan sekadar daripada tidak patuh kepada patuh, tetapi daripada sikap acuh tak acuh kepada sikap peduli. Apabila pengurus ladang benar-benar mempercayai prinsip di sebalik dasar, mereka tidak menunggu audit atau tekanan luar. Mereka memimpin dengan teladan, memberi kuasa kepada orang lain, dan mewujudkan ruang untuk perubahan bermakna berakar umbi. Ketika itulah dasar menjadi lebih daripada sekadar dokumen – ia menjadi komitmen bersama.
Saya semakin memahami bahawa perubahan tidak bermula dengan dasar semata-mata, ia bermula dengan manusia.
Perjalanan ini penuh cabaran. Ia melibatkan usaha mengatasi penentangan, memperjelas peranan pihak berkepentingan, dan secara konsisten memperjuangkan perubahan sistemik dalam persekitaran yang lambat untuk berkembang. Ada hari di mana beban ini terasa amat berat, terutamanya apabila kemajuan kelihatan terhenti. Namun, saya tetap berharap kerana setiap kanak-kanak yang dilindungi, setiap ibu bapa yang diberdayakan, dan setiap dasar yang diperbaiki mewakili satu langkah ke arah transformasi.
Perubahan dalam industri ini mungkin mengambil masa bertahun-tahun. Syarikat sering berdepan tekanan yang bersaing, dan kemajuan boleh menjadi perlahan. Tetapi setiap langkah, sama ada dasar baharu, amalan yang lebih selamat, atau komitmen untuk penglibatan komuniti, adalah satu bentuk kemajuan. Di sebalik setiap perubahan dasar, saya terfikir tentang kanak-kanak yang kehidupannya mungkin sedikit lebih selamat, masa depannya sedikit lebih cerah. Bagi saya, detik-detik ini mengesahkan bahawa kerja kami bukan sahaja tentang bersuara bagi pihak kanak-kanak, tetapi juga tentang melengkapkan syarikat minyak sawit untuk bertindak secara bertanggungjawab bagi pihak mereka. Dengan memperkukuh kapasiti syarikat perladangan dan pembekal, saya membantu membina sistem di mana hak kanak-kanak dilindungi bukan sebagai amal kebajikan, tetapi sebagai prinsip teras kelestarian.
Ladang sering dilihat hanya sebagai tempat pengeluaran, tetapi bagi saya, ia juga merupakan landskap hidup di mana kanak-kanak membesar, keluarga membina masa depan mereka, dan komuniti mengekalkan tradisi mereka.
Yang paling penting, kerja kami dalam Program Kanak-Kanak di Ladang disokong oleh jenama dan pengeluar minyak sawit yang percaya akan keperluan mendesak untuk melindungi kanak-kanak di ladang. Komitmen mereka membolehkan kami mengukuhkan kerjasama dengan syarikat, memperluas latihan, dan memastikan hak kanak-kanak diterapkan bukan sahaja dalam dasar tetapi juga dalam amalan harian. Sokongan ini menjadi peringatan bahawa melindungi kanak-kanak adalah tanggungjawab bersama yang memerlukan kerjasama merentasi komuniti, perniagaan, dan rakan global.
--
Terletak di persimpangan antara rantaian bekalan dan kawasan pengeluaran, tindakan kolektif berskala landskap Earthworm berfungsi sebagai pusat untuk regenerasi berskala besar dan menangani cabaran kelestarian. Untuk maklumat lanjut mengenai projek ini, sila lawati halaman landskap Sabah kami.
